Еру қонды елуің...
Әбіштай,
Әбубәкір,
досым Қайран,
Елуге еру қонып қосын жайған.
Жырды нұр санайтұғын жан кұрдасым
Бұл ғұмыр тұрады екен осындайдан.
Барында базарының бақ сынатқан,
Кеудесі толқын-толқын Ақсу аққан.
Тағдыры тарғыл түсті Тарбағатай
Ақын боп жолға шыққан Ақсуаттан.
Елуің еске салды қайдағыны,
Қайран дос,
Әбубәкір Қайранұлы.
Алысқан ауыздықпен арғымағым
Арыстан алам деген айдағыны.
Бұл елу еру қонар тұғырың ба?
Еріп бара жатқандай ғұмырың да
Қасқыр жайлы жыр жаздың итшілемей,
Аспан жаққа бір қарап ұлыдың да.
Бақ түнеткен бастағы байлық осы,
Қасымызға тікпесін қайғы қосын,
Енді елу жыл іздесең таба алмайтын
Жайлыбайдың Ғалымы жайлы досың.
Толқынымды толқытты қайдағы ағыс,
Алашыңды аялап,
Аймалап ұш.
Еңку шалып елуге келген ерім
Қайран кұрдас,
Қайран дос,
Қайран Әбіш..