Қазанғаптың күйі «Жұртта қалған»
Ей, еңсесі биік ақ Орда,
Еңсесі биік ақ Орда —
Байтағымның байрағы,
Намысымның қайрағы —
Бетегелі белдерім.
Оралының барында
Орда бойы ор болмай.
Қара ниет залымға —
Қарындасым қор болмай.
Қалың елге жау шаппай,
Қабырғамды қаусатпай —
Дүрия дәурен көргенім.
Орда бойын оқ жылан,
Орағытқан күн туды.
Орда болып топ жылан
Сор ағытқан күн туды.
Ордам, Ордам,
ақ Ордам,
Запыран құсып, зар кешті.
Қарақұрым қара орман —
Қарақұмда қар кешті.
...Қайық-қайғы тербедім.
Қарақұрым қара орман,
Халық пірім қаралы.
Жасы саулап жанардан —
Арып бүгін барады.
Белес, белес белімнен,
Асып көшіп барады.
Кіндік кескен жерімнен
Жасып көшіп барады
...Еңкіш тартып ерлерім.
Жазирамнан жаз көшті,
Ботадайдан боздап ел.
Толарсақтан саз кешті
Тоз-тоз болып тозған ел.
Қара үзбеді қазанат,
Түнек торлап аспанды.
Атан жілік азамат —
Темір қазық жастанды.
...Сертін бұзды сенгенім.
Қараша үйдің киесі,
Қарашада тоңғандай.
Қара қазан иесі
Қара күйе...
Сормаңдай.
Домбырамның тиегі,
пернесінде —
түйсігім.
«Жұртта қалған» күйі еді —
Жұртта қалған күйшінің.
...Шертіп өткен шерлерін.