Жаныңды жан қала ма жан ұққанша...
Жаныңды жан қала ма жан ұққанша,
Зарымды жырға айтайын зарыққанша.
Көктемді Көкше қырда билетейін
Қонғаның өлең шіркін анық болса.
Арманның арғымағын төске өрлеткен,
Өлеңім өзектегі өшкенді өпкен.
Көгертіп кетті ме екен көңіліңді
Көкшеден көкжиекке көшкен көктем.
Көңілім көктем туса көк тірепті,
Оранған ормандарым отты лепті.
Бұлдаумен жүрген кезде бұлалықты
Бір дәурен басымыздан өтті-кетті.
Бір дәурен өтті-кетті мына бастан,
Сыр ашып,
Сырнай тартып...
сынамастан...
Жырыма жыр қосады жылымық күн
Мұңыма мұң қосады мұнар аспан.
Көңілдің көктем туса сенде алаңы,
Сенделдім
Сергелдең ғып ен даланы.
Көгіңнен көктем есіп көгердің бе
Керілген Көкше қырдың кермаралы.
Бір әнді Біржанша айтып дүркіреген,
Бұланды бұлтыменен бір түнегем.
Көктемді Көкше қырда көгертейін
Қонғаның анық болса, шіркін өлең...