Мирабо көпірі
I
Мирабоның көпірінің астымен
Сена баяу ағады,
Бірге ағады махаббатым жаралы,
Мұңның бұлты айықты,
Қуанышым көлге салды қайықты.
Түн келеді, иен ғалам,
Күн кетеді, мен қалам.
Көпір астын саялап,
Алақаныңды аялап.
Біз тұрамыз
Бұл өзеннің мәңгі-бақи тылсымы,
толқынына қарап
көздің қарашығы ыршыды.
Түн келеді, иен ғалам,
Күн кетеді, мен қалам.
Жылжып апта, айың, күнің...
Құрып кетіп барады.
Махаббатым соларменен қаңғырып...
Тек Мирабо көпірінің астында,
Ағынды өзен мәңгілік.
Түн келеді, иен ғалам,
Күн кетеді, мен қалам.
II
Мирабоның көпірінің астында
Сена көзден ғайып боп,
Махаббатым бірге кетті толқынмен,
Қарсы тұрмас менің жаным тасқынға,
Ақында да айып көп
Мұң сапырған сол түннен.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын,
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.
Мирабомен бір болатын жанымыз,
Толқындары толқы
ған
Талай-талай тербететін ол мені.
Сағынышым— сары күз,
өкініштің орнын қалай толтырам
Елес ғана емдеді...
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын,
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.
Ақ махаббат тырнап кетті жараны,
өткен өтті десек те.
өзегіне өрт түскендер жүр азып
өзендер мен жылдар бірге ағады,
өміріңді— шешуі жоқ есеп де,
Үмітіңді үрле, тағы, құлазып.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын,
Бір күн өтті, жалғасады гұмырым.
Күн өткен соң апта да әппақ көбіктей,
Ериді де кетеді.
Ақ махаббат ақ самал боп ескенде
Қайран ғұмыр еліктей,
Мирабоның көпірінің астымен
Сена болып көз алдыңнан өтеді
Бастан дәурен көшкенде.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын,
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.