16.05.2022
  113


Автор: Ғалым Жайлыбай

Айып сұлтан мешіті

Алақанда ай сәулесі дірілдеп,
Көкірегімде күннің нұры күлімдеп.
Күркіреп жыр оқымадым мен аға
Мінәжат ғып дұға оқыдым күбірлеп.
Ыстамбұлдың орын тепкен төрінен,
Мұсылманның баласының сенімі ең.
Айыптама, Айып Сұлтан мешіті —
Айыбымнан айыққалы келіп ем.
Құдыретіңе бас игізді пайымым,
Болса болар ақындықтан...
айыбым.
Тау толқынды мұхитына мезгілдің —
Тәуекелдің салған ұлмын қайығын.
Мұсылманның баласына нұр тілеп,
Санадағы шаң-тозаңды сілкілеп.
Мешіт деген мейірімхана секілді;
Аққу — сезім тербеткенде ниетіңді —
Жаныңнан бір жылы жауын сіркіреп...
Шаждаласпен кету қиын қиысып,
Жолдарымыз қалар талай түйісіп.
Айналайын, Айып Сұлтан мешіті,
Төбеңдегі ай көкте Күнмен сүйісіп,
Сен аман тұр, біз келейік жиі ұшып...





Пікір жазу