Ескі қорым
Елден хабар көп болды естімедім,
Елең-алаң көңілім...
кешкіремін.
Қобыз шалып жатыр ма қоңыр
қырда
Ескі қыстау қасында ескі қорым.
Ақ дүниеге ұмтылдым төзім қашып,
Қызыл-жасыл әлемге кезімде асық.
Қобыз шалған қыраттың етегінде
Ескі қорым...
көргенім көзімді ашып.
Сан сапарлар жайлы сан толғадым да,
тіршіліктің бұралаң жолдарында.
Ұлы сарын көңілде қобыз тартып
Көшіп жатыр сол ауыл сол қорымға.
Аялаған ақ мекен ұлы арманды,
Саған келсем көз алдым мұнарланды.
Ескі қорым– ескі әні
Дүниенің
жалғандығын қайталап тұрар мәңгі.
Жусанға өскен қарамай
Самалға ескен,
Сені ойласам әйтеуір алаң кешкем.
Ескі қорым...
ескі жұрт желкесінде
әкем көшкен,
артынан ағам көшкен.
көз алдымда көлбеген көштің легі,
өмір ме осы,
білмеймін,
кештім нені?..
Қоңыр қырдың төсінде қобыз шалған
Ескі қорым көргенім ес білгелі.
Қатарымның атынан сөз алдым да,
Бәйге көрдім...
өзің айт,
оза алдым ба?
Үркердей боп қалыпты үлкендерім
Ескі қорым үлкейіп көз алдымда.
Тіршіліктің айта алсам дұрыс әнін,
Қанаттылар тобымен бір ұшамын.
Қоңыр қырды тербеген ұлы Сарын –
Сенімен де бір күні ұғысамын...
Ескі қорым...