«Жеңіске» барып қайтқанда...
Белгісі жоқ картада,
Глобуста,
Біздің ауыл Арқада
Тым алыста.
Қасіретіне жетеміз көңіл айтып
Тілек айтып келеміз қуанышқа.
Осы өңірде көгеріп,
Көктеп едім,
Көктерегім — басында Көктөбенің.
«Ауыл жылы» соқпаған сол ауылдың
Түзу ұшса түтіні деп келемін.
Күзетеді күзеуді күзгі қыстақ,
Ұрпақ мынау біз жүрген ізді құшпақ.
...Қадырбектей бір ағам мешіт салып
Өмірғали жиенім тізгін ұстап.
Осы айтатын «Жеңістің»
Бар хабары,
Бар хабарын жеткізер шартарабы.
— «Түгіскеннің түгі май» деп сөйлейтін
Арымасын ағайын Арқадағы.
Осы ауылдың бар ма екен ақсақалы,
Осы ауылда бар ма екен жас баталы?
Ақсақалы жоқ ауыл — арсыз ауыл
Ақсақалсыз ауылдың басқа халі...
Біреуі айтты теңгесін «ұтып алған»,
Досым жетті азырақ жұтып алған.
...Қарағайдай қасқайған қайран шалдар
Қасиеті мен осы елдің құты болған.
Абыздарсыз Алаштың бағы да ұшқан,
Ауыл барсам сарғаям сағыныштан.
Басылады көңілім алып ұшқан,
Әкем жатқан мүлгиді Қабірстан...
Барың болса тап мендей жыр етер кім?
Шабыт құсын басыңа түнетермін.
Келген сайын той жасап қарсы алатын
Нұры шалқып жатыр ма
Нұрекеңнің?!*
Шумағымның берілсе шуағы ұлға,
Кездесуге келемін
Қуануға.
Ардакүрең ақынмын Алашыма —
Жайлыбайдың Ғалымы...
Бұл ауылға...
— Болу керек бауырым, көңілді әр үй,
Тірілгендей күй кештір, со Нұрғали.
Дегім келген: «қасқадан төбел туар»
Қарағанды кетіпсің, Өмірғали.
Нұр саулатсын көгіңнен хақ-тағалам,
Жүйрігімді елге кеп баптап алам.
Ауыл — менің барым да,
Базарым да
Ауыл менің — аяулы аппақ анам...