Арай кешіп жеткенде арманды аңсап....
Арай кешіп жеткенде арманды аңсап
Үмітімнің үзігі жалғанған шақ...
Бүртігіне талдардың тамшы ілінді
Кірпігіңнен үзіліп маржан – моншақ.
Сағыныштан санамда сағым ойнап,
Бауырлардың келгенде
бағын ойлап.
Қайралайын намыс боп
шарығыңа –
айналайын, аяулы ауыл-аймақ.
Маржан – моншақ ілінсе кірпігіңе,
Көшірейін, қарағым,
жыр тіліне.
Қыстап қалған Арқада ақбөкендей –
Ұқсап қалған бір күнім бір күніме.
Алдымызда алыстар барда айшылық,
Шығандасам деп едім шалғай шығып...
Маржан ілген қарындас кірпігіне
Екеумізді тоңдырған қандай суық?..
Шомылдырып арайға айналаны,
Кірпігіңе маржандар байланады.
Бұлбұл құстың талықсып сайрағаны
Мақпал түннің көгінде Ай маңады.-
Бұлбұл қайда,
Ай қайда,
Маржан қайда,
Ей, апатай, сен жеген қалжаң қайда?
Шыр айналар дүние өтерінде
Солай-солай бәрі де арзандай ма?
Беу,қалқатай, батар күн бағыңды
ашсын,
Сағынарсың ағаңды
сағынбассың...
Маржан-моншақ жанымда мұң
сапырды
Кірпігіне ілінген қарындастың.
Ұйқым қашты қайтейін түніменен,
Сен болмасаң бәрінен түңілер ем...
Кірпігіне ілгені сол қалқаның
Тек ақындар оқитын бір ұлы өлең..