Ээси барын сезгиниң
Күндөр келет... Күндөр күнгө уланат,
Жаш эсебиң ошолордон куралат.
Аралык бар убакыттан буюрган
Ажал сени түшүргөнчө кубалап.
Ар мүнөтүң аралыктын бөлүгү,
Анда болот тынымы жок төгүлүү.
Азаясың көз ирмемге токтобой
Ажал коштойт төрөлгөндөн өзүңү.
Орду толбос кечээкиңе кайгырба,
Ойлой берип бүгүнкүдөн айрылба.
Ар бир күндүн кубанычы өзүнчө
Алаксыбай тосуш керек маалында.
Күнгө табын нурун чачып чыкканда,
Таңда кубан, короз үнүн укканга.
Акыркы ирет көрүп жаткан болбогун
Амандашкын сайрап аткан куштарга.
Тирүүлүккө тизе бүгүп жалынгын,
Тиреги ошол сенин жашоо-багыңдын.
Ыза кылган касың түшсө эсиңе
Ырдап тосор досуңду эстеп жазылгын.
Сен жашоонун музун көргүн, чогун көр,
Сен жашоонун ачкасын көр, тогун көр.
Мезгилиңден кандай болгон күндө да
Кейишке эмес, кубанычка орун бар.
Кетпечүдөй көптү эңсеп чарпылба,
Көз кызартып көр дүйнөнү артынба.
Сен дүйнөнү сезбей өтүп кетесиң
Калат баары, чогултканың артыңда.
Аңдап өткүн жашоо кумар сепкенин,
Азгырылып терең түшүп кетпегин.
Келериңде бул дүйнөгө бут коюп
Көтөргөнүң жок экенин эстегин.
Аккан сайын түбөлүктүү мезгилиң,
Ары уланат табышмактуу кеңдигиң.
Чындык сыры сыйбагандан акылга
Чексиз дүйнө ээси барын сезгиниң!