Өткөн чак
Өткөн чак жолго айланып жалгыз аяк,
Сан - түмөн жолдор окшоп барчу тарап.
Жөнөмөй таалай издеп табышмактуу
Сапарың ал жолдордун бирин тандап.
Мен дайым ушул жолдо жалгыз келем,
Жетемин кайсы чекке, кай кыр менен?
Басарым канча аралык, кандай болот?
Кездешем дагы канча ай, жыл менен?
Жашоодо көп жаңылып, жаздым дебейм,
Бактылуу күндөрүмдү аздыр дебейм.
Өйдөлөп кетип барам өр таянып
Өзүмө энчиленген тагдыр менен.
Өткөн чак кайтпайт эми жалбарсам да,
Өткөн чак - эсте калчу арман, санаа.
Жоголгон бейиш болуп барат улам
Жашыл жаз тегеренип айланса да!
Өткүм келет мезгилге айбат кылып,
Мезгилден өзүмдү өзүм калкалагым...
Качанкы узап кеткен жылдарымды
Кайрадан келет менин кайталагым.
Качандыр кайрылчудай ошол жылдар,
Аларды мен согушка атказгансып...
Негедир ыр арнасам өткөн чакка
Жүргөнсүйм мен аларга кат жазгансып.
Ал жылдар - бөксөрбөгөн өмүр эле,
Көкүрөк көтөрө алгыс сезим эле.
Ал жылдар - күүлдөгөн күр-шар этип
Толкуну кеме кууган деңиз эле.
Оо жылдар, кетпегиле кайып болуп,
Мен бүгүн силерди эстейм карып болуп.
Кайткыла, кайткан өңдүү кан майдандан
Тосоюн келсеңер да майып болуп.
Эмне үчүн тартылуу бар, түртүлүү жок?
Табият тартылуудан желеленет.
Тогузу күндү айланып тобу менен
Тогузу бир тарапка тегеренет.
Чыгыштан Батыш карай баштанабыз,
Эмне үчүн багытыбыз түгөй эмес.
Көчөбүз Бардан Жокко тыным билбей
Бул дүйнөң байкаганга түгөл эмес.
Уласак ой учугун аян күтпөй,
Катарлаш дүйнө бардай тескери аккан...
Акылга сыйдыра албас керемет бар
Түртүлүп кайра артына мезгил кайткан.
Кош айтсак эрте-кечтир бу дүйнөгө,
Жараткан түнөк табар бошоор жанга.
Кеми жок түгөл болсо жашыл аалам
Өлгөндөр төрөлүшөт ошол жайда!