16.05.2022
  111


Автор: Замирбек Иманалиев

Көлөкөңдөй ээрчип жүрүп өзүңдү,

Көлөкөңдөй ээрчип жүрүп өзүңдү,
Калгам сенин карааныңдан адашып.
Арзуу ыры нөшөр болуп төгүлөт
Асман жыйган булуттарга жанашып.
Ийик кылып чимирилтип мезгилди,
Издөө бүтпөй бир өмүргө күз келген.
Үйдөн чыгам үмүт менен ээчишип
Күндө сага жолукчудай бир жерден.
Ким бирөөгө ачкым келсе сырымды,
Ким бирөөдөн жүрөм кайра жазганып.
Түндү тосом түшкө аян берер деп
Түмөн ойду жаздыгыма жазданып.
Сен бирөөгө жөп-жөнөкөй сезилсең,
Мага дайым кымбат бойдон каларсың.
Ээн журтта жоголгон бир бычактай
Ал күндөрдүн болот окшойт “сабы алтын”.





Пікір жазу