Жетинин бири
Кан төгүлдү... Душман өлдү дос өлдү,
Душманыңдын душмандыгы кошо өлдү.
Өлүм - ыйык, өлүм кылат бейкүнөө,
Өмүр кимден өчүп калса от өңдүү.
Дос болобу, кас болобу андыктан,
Сурайм азыр шейиттерден кечирим.
Буйрук ушул биз согуштан жеңилдик,
Көтөрөлү шум тагдырдын чечимин.
Жетөө калдык... Жексен болдук кыйрадык,
Жетөөбүздү кыла албайсың жети миң.
Жүзүн үйрүп тагдыр кетти бурулуп,
Жүзүн үйрүп элиң кылбайт кечирим.
Аёо болбойт душманыңды согушта,
Согуш деген ошону үчүн согуш да.
Кетүү керек алтын башты калкалап
Кайтуу болбойт эми Ата-Конушка.
Коштошолу ушул тууган жер менен,
Калды бизге наны, тузу буюрбай.
Ата-Журтту кете албайбыз артынып,
Атка салып алып жүрчү буюмдай.
Ата-Журтту кетер болсок артынып,
Анын наркы турмак сокур тыйынга.
Алып кетебиз кусалыкты, арманды,
Жүгүң болор көкүрөктө ыйың да.
Мындан ары жолукпайбыз эми биз,
Айтыш кыйын кимдин эмне болорун...
А мен болсо Туркияга бет алам,
Кемелерге жүк ташыгыч боломун.
Бир аздан соң жети айрылыш жолду улай,
Бөтөн элге, бөтөн жерге баш урмай.
Коштошолу шарап ичип досторум,
Жүрөк муңун айтып, ырдап, жашырбай...