Әлия
Көміліп көтем гүліне
Бусанып жатты даламыз.
Жусанды қырдың біріне
Жүгіріп шықты бала қыз.
Алдынан орап қырлар да,
Қарлығаш қағып қанатын.
Бозторғай әнін тыңдауға
Өзі де құштар болатын.
Ақынның ерлік туралы
Айтатын жатқа жырларын.
Лапылдап әр кез тұрғаны
Жанардан атып бір жалын.
Ленинградта мектепте
Оқитын қызы қазақтың.
Ауылға келіп кетпекке
Ақтөбеге хат жазатын.
Бастады фашист ойранды
Каникул енді болғанда.
Бетке алып жас қыз майданды
Аттанды елін қорғауға.
Пилотка, шинель үстінде,
Маңдайда қызыл жұлдызы.
Атқыштар полкі ішінде
Қазақтың жүрді бір қызы.
Сенімін ақтап халқы үшін
Отаны берген сыйдың да
Тоғыз жүз елу алтыншы
Винтовка жүрді иығында.
Астан да кестен жер үсті
Қызғанда бірде қан майдан,
Снайпер оғы немісті
Жайратып жатты шалғайдан.
Кенде емес жігер-қайраттан,
Тек жастау онда шынында.
Кек алып, жауды жайратқан
Сол еді – Молдағұлова.
Ұмытпас мәңгі атыңды
Ұлы Отан деген бар ұя.
Елімнің мәңгі батыры
Атанып өлді Әлия.