Досыма хат
Қуанушы ек жазира жаз ғаламға,
Дос көңілден алау от маздағанға.
Өзгердің деп өкпелеп жүрсің бе, дос,
Көптен бері хат-хабар жазбағанға.
Өзгергенім емес бұл, кешір, досым,
Есімдесің, сен ыстық төсімдесің.
Біздер сонда лаулатқан шат көңілдің
Алауын уақыт– нөсер өшірмесін.
Өзгерген жоқпын, бәрі баяғыдай,
Зор келіп жүр басқа емес, аяғыма.
Алуан түрлі сәтсіздік жүргізбейді
Шырмауықтай оралып балағыма.
Басымды әлі тау
тасқа соғып жүрмін,
Шілдеде де шырылдап тоңып жүрмін.
Кісімсіген қайсыбір мықтылардың
Көзіне ала қарға болып жүрмін.
Өлең де әлі егізден қоздамайды,
Баяғыдай соңымнан сөз борайды.
Басыма ағыл-тегіл қонған бақыт
Тұншықтырып жібере жаздамайды.
Бәрі де бар, бәрін де шақтап берген,
Достар да көп көзіме мақтап келген.
Жақсы, жаман арасын ажыратам,
Ол жаққа да бір кезде аттап көргем...
Күндер, айлар ұласып жалғасымен
Өмір өтіп барады арнасымен.
Шалыс басқан кезімде шәлкес тағдыр
Соғып қояд басымды балғасымен.
Шын көңілмен біреулер ағалап жүр,
Ақ жанымды біреулер жаралап жүр.
Менде қазір қалыпты бір ақ арман,
Сол арманды көңілім аялап жүр.
Ол арманым – тек қана жыр арманы,
Жарамайды мезгілсіз мұңайғаным.
Жаз кезінде желпінген жапырақ та
Күні жеткен соң жерге құлайды әлі.
Мұң айтқаным емес бұл, сыр ашқаным,
Жазылмай жүр бір еркін құлаштарым.
Әйтпесе күн көретін жан емеспін
Мансап қуып, даңқ қуып тыраштанып.
Жүрген жоқпын тырбанып баю үшін,
Мәймөңкелеп жақсы атақ алу үшін.
Ақын көңіл көнбейді қақпайлауға,
Ақын жүрек жаралған жану үшін.
Торықпаймын сендердей саям барда,
Хақым жоғын да білем арандауға.
Жаныма жырдан жарық сәуле құйған
Рахмет ақ пейілді адамдарға.