15.05.2022
  186


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Бала күнгі досқа

Бойыңмен өлшеп сен мынау аспан мен жердің арасын
Көзіңе ілмей ешкімді көкірек керіп барасың.
Шыңғысхандайын өзіңді сезініп, байғұс, жүрсің бе
Мұздан да суық бір ызғар төгеді жанға қарасың.
Адамға деген мейірім, жылылық сенде біткендей,
Барасың мүлдем тәкаппар өзіңнен басқа түк көрмей.
Тесіліп тұрмын соңыңнан баяғы бала кездегі
Шарт ете қалар шаттықты алақандарды күткендей...





Пікір жазу