15.05.2022
  157


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Алтын ұяға арнау

Орының өмірімде бөлек еді,
Бөлек еді,
Жаныма керек еді.
Мадақтай алу үшін, мектеп, сені
Ұлы ақын боп шығуым керек еді.
Шабыт беріп жаныма, білік беріп,
Еркелетіп өсірді сүйікті елім.
Сенің арқаң, мектебім, мына өмірде
Болса егер көтерілген биіктерім.
Әлі де айтылады басты жырым,
Сезімдер сенде аппақ ашты гүлін.
Сенің арқаң, мектебім, өн бойымда
Болса титтей қасиет – жақсылығым.
Шарықтар қанат берген өзің едің,
Толқытты керемет сәт кезі мені.
Қырықтан ассам дағы қабырғаңда
Өзімді әлі шәкірт сезінемін.
Сабырсыздау сотқар ұл саналып тым,
Көп кешкен ем батпағын шалалықтың.
Бүгін ием басымды,
Кешір мені
Алтын ұям – мекені балалықтың.
Сенің арқаң өрлесе ісім егер,
Толқыған түлегіңді кешіре гөр.
Жыл сайын өрендерге қанат байлап
Арманның асқарына ұшыра бер!





Пікір жазу