15.05.2022
  103


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Ақталмай-ақ қояйын мен, қарағым....

Ақталмай-ақ қояйын мен, қарағым,
Тырнамайын аузын ашық жараның.
Жылытуға тырыспайын, қайтейін,
Кездескенде тұнжыраса қабағың.
Қара мысық жүріп өтті арадан
Сенгіш еді жаның сәби баладай.
Бекер, бекер кездестің-ау, қарағым,
Мен секілді бұзық ниет ағаңа.
Уақыт – емші, бәрін де ұмыттарар,
Көңілден де айығар суық тұман.
Ағалардан сақ болып жүргін енді,
Іші түтін, сыртынан күліп тұрар…





Пікір жазу