Сен емессің
Сендей сүйіп көрмесе де әлі күнге мені ешкім,
Кеш, асыл жан, шыға алмадым құшағынан елестің.
Кейде ұқсап кетесің сен алыс қалған сол жанға,
Амал қанша, о, өкініш, сен бірақ ол емессің.
Кешір, құрбым, өмір біздің жолымызды қоспады,
Сен емессің сорлы жүрек солқылдаумен тосқаны.
Сен еркелеп ақ жаныңмен асылғанда мойныма
Қиялыммен қысып тұрдым құшағыма басқаны.
Сол сәттерде сен бақытты санадың-ау өзіңді,
Қалай бұзам сенің тәтті, сондай шатты кезіңді?!
Кісі өлтірген қарақшыдай сезбесін деп сырымды
Сен қарасаң дереу төмен түсіремін көзімді.
Жалған жалын жылытар ма, қоштасармыз біздер де,
Өте берер өз әнімен көктем, сұрғылт күздер де.
Жылдар өтер, сарғаюмен, сағынышпен қиналған
Көңіл шіркін бірте-бірте ол да үміт үзбей ме?
Сонда сен де иесіз үйдей құлазып бір жас жаның
Тұрасың ғой мұңаюмен құшағында басқаның.
Сонда сен де үнсіз төмен түсіресің көзіңді,
Көрмесін деп басқа біреу көзіңде ащы жас барын.