Айтпа маған не өткенін басыңнан...
Айтпа маған не өткенін басыңнан,
Жауын болған... дауыл болған...
Басылған.
Осынау бір албыраған қалпыңда
Сені әрқашан көрсем деймін қасымнан.
Қорғасын бұлт көңіліңді баспасын,
Бөтен ойды былай алып тасташы.
Көрмеймісің, біз беталған көкжиек
Сағымдармен бара жатыр астасып.
Не сыйлайды өкінгенмен өткен күн?
Мен де ұнаттым біреулерді,
Жек көрдім!
Қазір мені шақырмайды думаны
Балалығым қалған сонау бөктердің.
Бұл күн бөтен бала қыз деп, от қыз деп
Күндер талай көз жасымды төккізген.
Содан аман қалған жалғыз жүректі
Мен өзіңе аманат қып өткізгем.
Тыңдадағы сол жүректің дүрсілін
Күндеріңді өткізбеші күрсініп.
Екеуміздің көгімізге жаңадан
Келе жатыр емес пе еді күн шығып.
Беріл маған біржолата берілсең,
Біржолата жерін менен жерінсең.
Бауырымды боршалайды бірдеңе
Сен біреуді сағынған боп көрінсең.
Көтеремін ұнатпасаң, сүймесең,
Кейде жалған жолдаспен де үйлесем.
Тек жартылай жақсы көрме, өтінем,
Мен біржола күл боп түсем күйресем.
Айтпа маған не өткенін басыңнан,
Шаттықтар көп шатынаған,
Шашылған...
Айдыным бол, аңсап жеттім мен саған,
Мәңгіге орын тепсем деймін қасыңнан.
Өткен күннің жоқ ешқандай дерегі,
Бірте-бірте әлсірейді,
Сөнеді.
Бөтен ойды былай алып тасташы,
Ақ күніміз жаңа шығып келеді.