15.05.2022
  132


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Тұрдым үнсіз қозғала алмай алдыңда мен дірілдеп...

Тұрдым үнсіз қозғала алмай алдыңда мен дірілдеп,
Сан қайталап кетпей сәл-сәл тұра тұршы, күнім, деп.
Енді бұл сәт оралмасын сезді ме екен ет жүрек,
Қия алмадым сол бір көзді тұрған әсем күлімдеп.
Қандай әсем ай нұрымен шағылысқан ақ маңдай,
Балбыраған алқызыл жүз еріп бара жатқандай.
Ей, қара түн,
Бақытымды алып қашқан самал жел,
Бөлісіңдер бір қайғымды,
Бір-ақ сәтке тоқтаңдар!
Тілемеймін тыныштықты, шатырласын найзағай,
Неге үнсіз тұр мынау аспан отын шашып ойнамай?
Арман еткен алтын құсым кетіп қалды жанымнан
Мені қазір қандай отта қалдырғанын ойламай.





Пікір жазу