Сəулешім менің, Түсіме кіріп сен бүгін...
Сəулешім менің,
Түсіме кіріп сен бүгін,
Сездірдің тұңғыш дүниенің мынау кеңдігін.
Тағдырым маған қырындау қарап тұрғанда,
Сен келіп, жаным, үмітім мүңды жеңді шын.
Зар-тілектерім жаратқанға жеткен бе,
Жеткен бе оны, еріксіз, ессіз еткен бе?
Əйтеуір, сені түсімде көрдім мен бүгін,
Селдеген сезім сабырды білмей кеткенде.
Түсімде сенің ақ дидарыңды айдан ақ,
Естанды күйде тұр екем, жаным, аймалап.
Жұмулы көздер...
Көңілдер талықсып кетіп,
Жүректер ғана қағып тұр екен жəй қанат...
Аттаппыз аттан «ұяң қыз» дейтін, «ер» дейтін,
Бұл үшін бірақ алады бізді жерлей кім?
Өйткені, ол жаным, сəттер еді ғой тым қымбат –
Бүкіл ғұмырға бір минутын да бермейтін!
...Енді сол шақтың үмітін сайтан арбаса,
Махаббат болып гүл-өмір жайқала алмаса,
Білмеймін қандай тозақта ғұмыр кешуді,
Түстегі сол сəт өңімде қайталанбаса...