Байғазы - жыр
Мәпелер кезі туды құсты ұяның,
Сүйінші!
Самға арманым,
Ұш, қиялым!
Сүйінші!
Ұлытау мен Өр Алтайым,
Алатау,
Қаратау мен Үш қияным...
Бауырым!
Байтағына байрақ ерім,
Додада намысыңды қайрап едің.
- Серігім – Сертім - деді қараорманың –
Сенімін саған байлап қайран елің...
Аһ ұрсаң аламанда алаң,
қайғың,
Жанымның жапырағын саған жайдым.
Рухын сен арқалап шықтың інім –
Махамбет,
Райымбек,
Қабанбайдың...
Жасынсың,
Жарқылыңды жасырмаған,
Дүние дүбіріңнен тасырлаған.
Алты алтын...
Жөні бөлек Жетінші алтын –
Жетінші құрылықтайын ашылмаған.
Ұлықтау ұлы арманды ұлтыма әдет,
Жанымда мөлдіреді жыр тұма кеп.
Төле би,
Әйтеке би бата берді –
Қаз дауыс Қазыбектің жұртына кеп.
Бұтағы бәйтеректей Нар ағаштың,
Нарлармен намыс болып жағаластың.
Лондонда,
Олимптің аспанына –
Арманын алып ұштың бар Алаштың.
Тұрғанда бағың шауып,
күнің күліп,
- Батырым - дейді қазақ сырыңды ұғып.
Тік ұста, айналайын,
туыңды нық –
Жұртыңды жұдырығыңдай жұмылдырып.
Сен барсың,
Қайда дода,
Қайда дүбір,
Қазаққа сыйла шаттық,
Сайла ғұмыр!
Сүйініп сүйіншілеп жатқан елге –
Әзірше осы болсын байғазы – жыр!..