Сары қыз, сарша тамыз, сары орамал
Иығынан күн аймалап кәрі құздың,
Тамызда тамылжыды әні күздің.
Соңынан сағым қуды
Сағынышым
Сарытауға сапар шеккен сары қыздың.
Туғалы талайына тағдыры ерген,
Ұл едім,
Жоқты көрген
барды көрген.
Сарытауға оқу іздеп сары қыз кетті
Мен қалғам Сарыарқада сал күреңмен.
Бір үміт өзегімді тепкілейді,
Көңілім көктем туса көк тірейді.
Сары қыз Сарытау жақтан оралмады
Біреулер: – оқу өтіп кетті, – дейді
Жаныңа медет сұра – жасытпа! - деп,
Сарғаю сағыныштан ғашыққа әдет.
Сағымға сарнап тұрып сыр ашқанмын:
«Сарытау Сарыарқадан қашық па?» - деп.
Жылдар да желге ілесіп желіп кеткен,
Әппақ қар жауған талай,
еріп кеткен.
Сарғайды жан қалтамда сары орамал
Сары қыз сонау жылы беріп кеткен.
Ақынның сол ма деп ем қонар бағы,
Кім білсін ол алдады,
Жол алдады.
Мен жүрмін салкүреңді сары желдіріп
Сары қыз Сарытау жақтан оралмады.
Сырыңды кім бар жатқан күнде ескеріп,
Жанымды жырға орадым
Гүлдесте ғып.
Сарытау Сарыарқаның арасында
Өткеннен өшпей қалған бұл да естелік.
Жаныма жарық сеуіп самалалар,
Аялап айдынымды ән оралар.
Мені де сары түске іңкәр етті
Сары қыз,
Сарша тамыз
Сары орамал.
...Тербе күй,
қалықта жыр,
аңсат аңыз!
аңсамай өзімізді шаршатамыз.
жаныма жарықтарын жағып кетті
Сары қыз,
сары орамал,
Сарша тамыз...