14.05.2022
  107


Автор: Ғалым Жайлыбай

Бір-ақ өлең

Қаз мойынды ер салып,
Күлігіме күміс жүген таққаным.
Берен күнге бер, шабыт –
Ақын туған ақпаным!
Үзеңгіде үзілмейтін сапарым,
Таралғысы қайыстан.
Түсінемін түнек күннің батырын
Түннің аты – Айстан.
Арғымаққа алтын таға кигіздім,
Көкалалы көп жылқының ішінен.
Жарық күнге жал-құйрығын түйгіздім
Түн дегенің тылсым әлем, түсінем...
Жануардың жарқ-жұрқ етіп жанары,
Ана белден мына белге әрі асып.
Ауыздығын қарш-қарш шайнап барады
Ақ дүниемен таласып.
Жанамыздың жазиралы тұрағы,
Тіршіліктің түні тылсым,
таңы бақ.
Мәңгіліктің әнін айтып тұрады
Көк жүзінде жұлдыз біткен жамырап.
Жылдар жатыр,
Айлар жатыр тоналып,
Ақ сәулелер қарықтырып көзімді.
Ақпан айы,
ақ түтекке оранып –
Ақ әлемнен іздеп келдім өзімді.





Пікір жазу