13.05.2022
  197


Автор: Қазбек Құттымұратұлы

Жалындаған жан сырың құмға сіңді...

Жалындаған жан сырың құмға сіңді,
Кетерімді қайрылмай білдің, көкем.
Қарақаттай көздегі шық-жасыңды
Қарақаттай мен дағы үздім бе екен?!
Күздікүнгі жайлаудай құлазыған
Көңілменен отырам мен де ойланып -
"Сенің жасың алдымнан шығады ма
Мен тұншығып өлетін көлге айналып?"
Сезім деген еркін құс, қонар қолға
Ұшса қайта өкінбе, бекін- деймін.
Мен қияға талпынған сонар жолда
Кедергі боп кездессең кешірмеймін...





Пікір жазу