13.05.2022
  147


Автор: Қазбек Құттымұратұлы

Отырмын бүгiн мазасызданып...

Отырмын бүгiн мазасызданып,
Көкiрегiме мұң түнеткiзiп.
Көңiлде көп ой қанасын жарып
Шыңғырды көктi сiлкiлеп тұрып.
Басылып қалды өркөкiрегiм,
Сезiмнiң селiн ауыздықтадым.
Ғарыштан келiп жерге түнеуiм
Сен үшiн едi, неғып ұқпадың?
Мұңсызбен қайтем бақ таластырып,
Адамның сырын түсiнбес олар.
Көрсетсем кейде құптамас қылық
Түсiнбегенiң үшiн де шығар.





Пікір жазу