Тілің ұлт болып қалуыңның кепілі
Тіл тағдыры ауыр тағдыр сезем мен,
Талай ыстық-суықтарда кезерген.
Тілім найза жауларына кезелген,
Бұрын тиген нысанаға жебеңнен.
Бал да тамған, у да тамған тілімнен,
Қандауырсыз қастықпенен тілінген.
«Бас кессе де, тіл кеспек жоқ» дегенмен,
Басқа бəле тіл тартпаудан ілінген.
«Ов» пен бастап опса қазақ тіліңді,
Тілмен бірге дініңді де діліңді.
Ұсағыңды уысында қалдырып,
Көрге тыққан көсемің мен іріңді.
Тілім Абай, тілім Мұхтар ендеше,
Сөз сөйлеген барша əлеммен теңдесе.
Басымызға заман ерік берген соң,
Сөз сөйлеуге алдық қой біз енді есе.
Менің тілім көркем ойлы көсем тіл,
Менің тілім шежірелі шешен тіл.
Шұбар тілдер мазаласа жаныңды,
Төріңде отыр əлі неге бөтен тіл?
Тарихқа ойлы көзбен қара да,
Өткеніңді бүгініңмен бағала.
Құтылсақ та отаршылдық күштерден,
Жасамаймыз неге күрес санаға.
Ұлттың парқы айырылса тілімен,
Науқасты да көред емші тілінен.
Бет пердесін киіп алған басқаның,
Кей қазаққа қарап тұрып түңілем.
Берсең дағы бар дəніңді қонаққа,
Рухани байлығыңды тонатпа.
Тірлігіңде тілсіз қайтып кіресің,
Нағыз ұлттық рух пен санатқа?