Шипа бар ма?
Ақ қағаздар ортасынан жыртылып,
Кітап жатса түбі түсіп қырқылып.
Өзім соған кіналы жан секілді,
Іштей қатты қысыламын қымсынып.
Өмір-ау деп, еңбек-ау деп аяп па ең,
Барындағы теуіп жүрсің аяқпен.
Қысылмайсың, қымсынбайсың сен оған,
Əкең нұқып айтса дағы таяқпен.
Өмір зая ақ қағаздай жыртылған,
Еңбек зая кітап түбі қырқылған.
Əке жанын түсінер ме ұл мен қыз,
Жанарында мұң қасірет сыр тұнған.
Жаулап алған, баурап алған сананы,
Материалдық құндылықтар заманы,
Тайталасқа түскен сана көзқарас,
Қайшылықтар асқындырып жараны.
Қайшылықтар асқындырып жараны,
Жаһандану ашылғасын араны.
Бір тұтас ұлт жармақталып санасы,
Əке-бала алшақтатқан араны.
Құрт уайым кіріп алған санаға,
Шипа бар ма жанға түскен жараға.
Өз қолыңды өзің қайтып кесесің,
Үміт те сол күдік те сол балада.