Ендім міне елудің есігінен
Қараған соң жаратқан кешіріммен,
Қырық тоғызда жүрдім екі жыл мен.
Ұялғасын тағы да кешігуден,
Ендім ақыр елудің есігінен.
Елу деген бір кезең дөңес екен,
Орта жайлау, салқын төс қоныс екен.
Аттың ерін мінбесең құйысқандап,
Ендігі жол ылғи да еңіс екен.
Қыр аспасаң қырпулы қырығың да,
Көре алмассың өмірдің қызығын да.
Еңкейген соң елудің етегіне,
Түспейді екен асауға құрығың да.
Елу жасың алды-артын болжайды екен,
Тəуекелден өз басын қорғайды екен.
Ердің жасы елу деп күпінгенмен,
Қылыш жүзді қырықтай болмайды екен.
Жастық дəурен басыңда мəңгі тұрмас,
Келіп қаппыз елуге құрбы-құрдас.
Өткен күнді қия алмай қиналғанмен,
Өмір деген өзенің мойын бұрмас.
Келдік міне шүкіршілік елуге аман,
Қырық інің болды енді елу саған.
Елу деген қосылған қос жиырма бес,
Жетпіс, сексен бұл елу сенің балаң.
Жатпасақ та той тойлап, көш өткеріп,
Жата бермей шалқалап төсек керіп.
Еркек болып елу жыл не бітірдік,
Қойған да бір жөн еді есеп беріп.
Тіпəй-тіпəй, түкірдім тілім тасқа,
Келгенде бар, келмеген елу жасқа.
Отау тігіп ұл-қызың құда атансаң,
Төр жайлауға ал елу, көшті баста!