Мен қорқамын...
Мен қорқамын қашанда содырлардан,
Одан бетер жемеңгер-обырлардан.
Шірітетін қоғамды солар болмақ,
Билік, байлық басына шоғырланған.
Мен қорқамын қашанда есіріктен,
Ол бейбақ қой бейшара есі кеткен.
Мен қорқамын ішімдік іштен шалған,
Спидіңнен қорқамын есірткіден.
Мен қорқамын қашанда сұрқиядан,
Тосама деп жолымды бір қиядан.
Мен қорқамын заманың кері бақса,
Атом қару, биотип-химиядан.
Мен қорқамын қашанда залымдардан,
Майда тілмен жаныңа жағып алған.
Білімдінің бəрі де ізгі болмас,
Мен қорқамын менменшіл ғалымдардан.
Мен қорқамын шетелдің ғалымынан,
Шектен асып бара жатқан қылығынан.
Құл темірден қорқамын, уранынан,
Қоғамның қоқысқан былығынан.
Мен қорқамын табиғат кемуінен,
Қызыл кітапқа аң-құстың енуінен.
Жер бетінің жоғарлап климаты,
Мұздықтардың мезгілсіз еруінен.
Мен қорқамын сулардан жатқан тасып,
Дүниенің барама ыстығы асып.
Мың əлсіздің жатпай ма мысы құрып,
Бір мықтының тұрғанда мысы басып.
Мен қорқамын қашанда асқақтаудан,
Реалдық тұрмыстан қашқақтаудан.
Артық сөйлеп аптықпа ей, ағайын,
Тіршілігің аспаса жан сақтаудан.
Мен қорқамын қашанда бас ұрудан,
Заң тапталып аяққа басылудан,
Басқа жол жоқ өмірде күресуден,
Не өнеді күрсініп аһ ұрудан.