Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Ей адамзат, пейіштегі пенде едің,
Сен сол жерде неменеден кенде едің?
Рас қой, сенің əзəзілге ергенің,
Сол себепті осы жерге келгенің.
Бұл күндерде көрмейтін түсіңде,
Жүруші ең ғой, миуа бақтың ішінде.
Сасытыпты гүл сарайын пейіштің,
Ұрлап жеген арпа дəні ішінде.
Тəңір заңын естімесе құлағың,
Тиылмаса, ындын, нəпсі, құмарың,
Жер де сенен жиіркенсе бір күні,
Тозақ болар ең ақырғы тұрағың.
Кінəлі боп Адам ата алғашқы,
Əзəзілдің тіліне еріп алжасты.
Сол кемшілік Адам ата бойынан,
Ұрпағында келе жатыр жалғасты.
Құлыңбыз ғой, кешіре гөр Құдайым!
Қуат берген тек өзіңсің күн-айым.
Күнəсізге рахым ет, кеше көр,
Саған ғана құлдық ұрып жылайын.