13.05.2022
  131


Автор: Сәуле Досжанова

Шолпан туа ақын көшті ғарышқа...

Шолпан туа ақын көшті ғарышқа,
Мынау соқыр,
Мынау надан пенделерден алысқа.
Құлағында «Реквием» үні сызылды,
Жүрегінде соңғы шумақ тізілді...
Тіршілікте жан құлазып, саяқсып
Жалғыз еді,
Жалғыз жатып үзілді...
Бір ай бойы келіп тұрған тасқындап,
Қайран жырлар қалды жастық астында.
Ауысымды қабылдауға келгенде
Кезекшіге қарап жатты тас тұлға...
Отбасынан,
Одағынан айғайлап,
Жетті бәрі жоқшы болып байбайлап.
Тірісінде у ішкізген біреулер,
Өлең арнап жүрген болды қайғы ойлап.
«Тас тұлғаға» келе сала бас ұрып,
Бірі шындап, бірі өтірік ашынып
Жатқанында, бір ай бойы ақынның
Жазғандары жатты еденде шашылып.
Есіл еңбек тапталды да табанға,
Есіл өлең айналды да сабанға.
Еден жуғыш орыс әйел сыпырды,
Сыртқа қарай,
Жыр не керек наданға...





Пікір жазу