Аңса жеңешеме
Аңса!
Десе дегендей, аңсап жүрер жан едің.
Азалия сияқты ортамыздың сәні едің.
Сенен жеңгем үйрендік жар қадірін білуді,
Сенен жеңгем үйрендік әйелдіктің әлемін.
Аңса!
Десе аңса едің бір көрген жан сағынар,
Гүл майысып күлетін, қауыздайын жарылар.
Парасатты, пайымды, падишасы әйелдің
Сені тапқан Маралдай ағамыздың бағы бар.
Сүйікті Ана, жақсы әже, ел-жұртының ардағы,
Дастарханы жиылмай, бал таматын бармағы.
Сені мәңгі сапарға аттаныпты дегенде,
Адам түгіл Алматы қара тұтып, зарлады.
Қош, аяулы жеңешем, ағам сүйген асыл жар!
Сені қимай көңілде шатырлайды жасындар,
Сені қимай көктегі Күн де күйіп-жанады,
Сені қимай жылайды ағайын бар, досың бар.
Қош аяулы жеңешем, жамылғаның жібек боп,
Ұрпағыңды желей жүр, қиналғанда тірек боп.
Атыңа сай жан едің, асығыстау аттандың,
Сағынышпен өзіңе айлар өтпек, жыл өтпек.