13.05.2022
  136


Автор: Сәуле Досжанова

Тырналар

Құрықтай мойнын алдыға тастап сәнменен,
Сұңқылдап үні мұңға бір толы әнменен.
Әуенге бөлеп аспанды ұшып барады
Тырналар тобы оятып жұртты таңменен.
Қарашадағы аспанда азан шақырып,
Қанатыменен қазбауыр бұлтты жапырып.
Барады ұшып балалығыңдай оралмас,
Көңілдің көлін астан да кестен сапырып.
Сыбызғыдайын сызылтып әнін қайырып,
Барады ұшып, жібек қанаттары жайылып.
Даусын-ай шіркін, адамға ұқсап зарлаған
Туған жерінен жатқандай зорлап айырып.
Барады ұшып, жалқы саз қалды көк тербеп,
«Туған жерімнің аспаны қандай көкпеңбек,
Туған жерімнің бұлттары қандай түбіттей
Не жетсін, шіркін, аман-сау қайта жеткенге»,-
Деп зарлап ұшып барады, қысқа сайланып,
Қимастықпенен ауылды қайта айналып
Үшбұрышталып көзімнен кетті ғайып боп,
Төменде тұрдым көңлімнің шығып ойраны.





Пікір жазу