Жан аға
Ағайынды үшеуге үміт болған,
Үш үйдің ортасында жалғыз оғлан.
Үш Ана мейір салып, телі емізіп,
Төр әпке төрт жағынан әнге салған.
Рулы ел күндіз-түні тілек тілеп,
Бір ұлды жаратқаннан сұрапты кеп.
Қыздарға төркін болар, қарттарға – ие,
Басқадан болсыншы деп жүректірек.
Тілепті жаңасында айдың мынау,
Бір ұлды қыздарынан айбындылау.
Үш бірдей отбасыға қамқор болар
Басқадан болсыншы деп қайрымдылау.
Қойсын ба рулы елдің ақ тілегі,
Алланың ықыласы тапты келіп.
Қожахмет әулетінде ұл туылып,
Ағайын сүйіншісін жатты беріп.
Зәру боп жеткен соң ба арманына,
«Зәріп»,- деп ат қойыпты ардағына.
Ел-жұрттың қабыл болып қалағаны,
Ержетті қамқор болып жан-жағына.
Еркелеп, бала болып ойнамады,
Ер жетті ел қамы боп ойлағаны.
Кімі бар адасқанда жол көрсетер,
Сүрінді талай жерде, тайғанады.
Сонда да беті қайтпай алғанынан,
Қадамдап баса берді арманына.
Атаның ұлы болмай, халықты ертті
Қаумалап ұйғыр-қазақ жан-жағынан.
Тұратын жұрт күзетіп есігінде,
Күтетін түйін етіп шешімін де.
Ұлы боп Бидайбектің ел сұрады.
Жетпеді қайран Әке осы күнге.
Жалғыз ұл жапырағын көкке өрлетіп,
Ағайын алдындағы өткелді өтіп.
Кіші әке – Оқай менен Мағазбекке
Жететін апта сайын ат терлетіп.
Қуантып әкелерін, аналарын
Қол алып кететұғын паналары.
Баласын Бидайбектің үлгі етіп
Ауылда өсіретін балаларын.
Жан Аға, Хан-Тәңірдей алдымызда
Жүре бер, таразы боп арлымызға.
Атадан қалған қарашаңыраққа
Ұшамыз, сіз сағынып қалдыңыз ба?!