Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Музыкамен әлдилеген Батысты,
Ұлы Сазгер қасіретке кез болды.
Құлағында әуен біткен шатысты,
Құлағында дыбыс біткен өзгерді.
Тұлабойға құйылатын шым-шымдап,
Қайран әуен қайда ғана жоғалды.
Түндер бойы отырады тың-тыңдап.
Бүркітшідей күтетұғын сонарды.
Бара-бара дүм-дүние тыншыды,
Біржолата естімейтін боп алды.
Құлағына құйылатын құлшынып
Сол бір саздар, сол бір саздар жоғалды.
Әуені жоқ, дыбысы жоқ күн кешіп,
Ұлы Сазгер қорлық көрді теңеусіз.
Табиғатпен жүргенімен тілдесіп –
Адамдарға болып қалды елеусіз.
Саусақтары аспапта ойнап, ноталап
Түсіретін көңілдегі саздарын.
Құлақ керең, қос жанары боталап
Кім біледі симфония жазғанын.
Маэстроның жанын жеген сезімді
Жүрегінен ақтарып ап, күй ақты
«Тоғызыншы симфония» сезілді,
Аласұрған тау өзені сияқты.
Тыныштықта болды ма әуен кіліті –
Ұлы сзгер буырқанды теңіздей.
Махаббаттан үзілгенде үміті,
Анна келді музаменен егіздей.
Элизадан кейін сүймей ешкімді,
Жүрген еді ұлы сазгер түңіліп.
Мұң, уәйым егіз екен, кеш білді,
Анна келді өміріне үңіліп.
Анна келді!
Жібек желдей көктемгі.
Желпіп өтті құса мен дерт, қайғыны.
Маэстро ғажап сезім өткерді,
Қайта туды «сонаталы Ай түні».
Құлақ керең, жүрек бәрін сезеді.
Сезім қысса сазгер сірә, шыдай ма?
Қуаныштан гүлденіп кеп өзегі,
Гимн жазды «Құлшылық деп Құдайға».
«Құдай сені жіберді ғой елші ғып»,
Деп Аннаға сүйсініп кеп қарайтын.
Көкірегінен жалын атқан дем шығып,

Көздерінен нұрлы сәуле тарайтын.
Сол махаббат, сол шабыттан күш алып,
«Тоғызыншы симфониясын» ойнатты.
Бойындағы тарап барлық құсалық
Ойындағы бұлбұлдарын сайратты.
Анна отырды қарсы алдында...
Жаратқан,
Бұдан асқан бақыт бар ма ол үшін!
Император Вена жұртын қаратқан,
Қолын соғып, кеңітті бір өрісін.
Оркестрді хорға әкеліп қосатын
Шығармада жұрт шешетін сыр қалды.
Тыңдағанның жан
-дүниесін босатып,
«Тоғызыншы симфония» шырқалды.
Авторымен тұңғыш және соңғы рет,
«Тоғызыншы симфония» ойнады!
Анна арудың жанарына мөлдіреп,
Жас келді әрі нәзік жүзі жайнады.
Сезіп қалған, ұлы сазгер шаттанды,
Шиллер жырын оркестр мен хор шырқап
«Қуанышқа ода» айтылып жатқан-ды
Бейне көкке атқылаған ақбұрқақ.
Зал ішінде саздар құрып салтанат,
Маэстро тұрды асқақтап шабыттан.
Махаббат па?!
Махаббатқа мархаббат.
Сезімдердің бұлақ көзін ағытқан.
Симфония аяқталып, зал іші –
Жұрт тік тұрып, дүркіреді шапалақ
Әттең сол бір құрметтің дауысын
Естімеген ұлы сазгер қапалы-ақ.
Сол сәтте Анна жүгіріп кеп қолын ап,
Маэстроның жүзін бұрды халыққа.
Қолшапалақ бейне өртше жалындап,
Бетховеннің жаны кетті қалықтап....