Мойылдыға ода
О, Мойылды!
Суың – дәрі, саз балшығың ем екен,
Айып болмас қасиетіңді құдіретке теңесем,
Төрт тағандап саған келген зыр жүгіріп кетеді,
Содан болар халқыңның ықыласы ересен.
Суың – шипа, саз- балшығың қуатты,
Мойыл өскен жер екенсің, адамдарың шуақты.
Қасиетіңнен айналайын топырағың мен саф ауаң
Зарлап келген мүгедектің жан-жүрегін жұбатты.
О, Мойылды!
Дертке – дауа, жанның нағыз шипасы,
Өзің екен табиғат пен адамзаттың құйқасы,
Топырақтан жаратылған пендесіне құдайдың
Сенің емің сеп болады тағдырымен ұйқасып.
Соны біліп, өзіңді іздеп ағылады жан-жақтан,
Саған келіп жазылады өмір салған салмақтан,
Саған келіп шағынады Анасына айтқандай
Саған келіп арылады қайғы-мұңнан зарлатқан.
О Мойылды!
Сен аман бол, сен тауысылма бірақ та,
Шақыр бізді табиғаттан алыстасақ жыраққа,
Саған келіп жалғыз жанның табайық та шипасын,
Құлан таза айығайық зыр жүгіріп құр аттай!