13.05.2022
  144


Автор: Сәуле Досжанова

Жаза алмасаң...

Жазылмады...
Барлығынан түңілдің.
Оңашада ой қымызын сімірдің.
Сен отырсың ақ қағазға көміліп,
Қабағыңа қарап, құлдай жүгірдім.
Неден ғана жазықты боп қалғамын,
Қалай ғана табылмады талғамың.
Ойда жоқта түсіп кеттім ойпаңға,
Бір әйелдей жасаушы едім жар қамын.
Біздің үйде тәтті болса – сенікі,
Біздің үйде жақсы болса – сенікі.
Еркелейсің менің жалғыз ұлымдай,
Жұбайыңа не көрсе де көніңкі.
Анда-санда кейін тартып кегежең,
Қырсығасың түскендей боп төбеден.
Жан жуытпай маңайыңа қоясың,
Тарпаңдайын үйірінде тебеген.
Түңілмеші,
Сен түңіліп кетердей,
Ештеңе жоқ, өмір қайда шекердей.
Білем, жаным, жаза алмаған күндерің
Көрінеді құйын қуып өтердей.
Жазған жақсы,
Жалпақ басып жалғанды,
Айтқан жақсы,
Жүректегі арманды.
Ақ қағазда жорғалаған қаламға
Қарап қалам көргендей боп Тарланды.
Жаза алмаған күнді «өлді» деп санайсың,
Өзіңді-өзің абақтыға қамайсың.
Балағыңнан тістелейді ұйықтатпай,
Ши бөріше шақылдаған талай сын.
Жазылмады бүгін, сірә, түңілме,
Ойыңды жи, сақта күшті іңірге.
«Алла әмірін өзгертпейді» - асықпа,
Сен асықсаң – жалбарынам тәңірге.





Пікір жазу