Дүние шіркін
Бойжетіп едім,
Қызғалдақ болып үйдегі.
Бозбала біткен сұғымен көздің түйреді.
Сүйкімді едім, сүйріктей ғана болсам да,
Жұматай сүйген Ләйләдай ешкім сүймеді.
Қалаға келіп,
Қырмызы гүлдей құлпырып,
Қадірлі болдым, жігіттер біраз ұмтылып
Жүргеніменен көрсете алған емеспін,
Жұматай сүйген Ләйлаға ұқсап бір қылық.
Содан да болар,
Жырына ешкім қоспады.
Тарихта қалар ғажайып сәттер тоспады.
Көпшілік көрер тіршілік кешіп келемін,
Көңілдің кейде құрғамай жастан тостағы.
Ерекше жүріп,
Бөлекше өмір сүрмедім.
Татқан да емен, жастықтың ырду-дүрмегін.
Төрт құбыла түгел сияқты көрінгеніммен
Көріп-ақ келем дүниенің шіркін бір кемін.
Барыма шүкір,
Барыма тәубе дейін де,
Қарай бермейін, өкінішпенен кейінге.
Жұматайға ұқсап атымды жырмен өрмей-ақ,
Қалам ұстаған бөледі бір жан мейірге.