13.05.2022
132
![](/uploads/shorttexts/author_image/f-1563240455536.jpg)
Іңкәрлік
«Ақын қыз» деп атамады мені ешкім,
Мен де олармен бақталасқан емеспін.
Мұқағали туған жерде тудым да,
Тілім шыға жырға құмар боп өстім.
Жүрегімнен төгілетін өрнегі,
Өлең жаздым, көптеу болып кермегі.
Іште жатпай қойғаннан соң шығардым,
Кейбіреуше болмады жыр ермегім.
Екі жолды ұйқастырып, жыр құрап
Отырмадым өзімді-өзім бұрғылап.
Будақталып, шумақталып келеді ол
Көңілімнің жағалауын ұрғылап.
Екі өлеңді тасқа басып, алқынып
Жүгірмедім «мен болам деп ақының»
Жинай бердім жүрегімнен туғанды
Жидашысы сияқты боп халқымның.
Біреу білді, біреу мені білмеді,
Ақын екен деп көзіне ілмеді,
Жаза берем жаратқанның бергенін
Өлең үшін дәметпей еш жүлдені.