12.05.2022
  100


Автор: Сабырхан Асанов

Элегия

Қайғым – қалың,
кетер – іште,
айыпкері – өзіммін.
Көрген тепкі, теперіштен,
күнде жүдеп көз ілдім.
Аллам неге адастырдың,
ақымақ бұл пендеңді?!
Ақыл таппай аласұрдым,
кешікпеспін мен де енді.
Барармын сол барар жерге,
зіл боп тастай батармын.
Қайғым сиған қара жерге,
мен де сиып жатармын.
Өкініп,
не өкінбестен,
бір жан тұрар жылап та.
Аяғанмен отымды өшкен,
сырын айтпас бірақ та...





Пікір жазу