12.05.2022
  159


Автор: Сабырхан Асанов

Ақын

Ақын ол таңға ғашық, тауға ғашық
ішінде гүлдер толған бауға ғашық.
Сүйеді өзен-көлді, дала-шөлді,
мені сүй деп жатпас саудаласып.
Кезі көп көк дөненді ойнақтатқан,
сезімнің тұнығына бойлап баққан.
Осыдан мың жыл бұрын, миллион жыл бұрын,
ақын ол махаббатты ойлап тапқан.
Тынысы– алтын күннің нұры мына,
аттамас ала жіпті ырымыңа.
Күллі әлем жайлы үздігіп жыр жазады,
қарай сап жап-жас қыздың бұрымына...





Пікір жазу