Қалам
Жай қаламның ұшынан,
алтын сөздер тамады.
Секілденіп жарқылдап,
жақсы адамның жанары.
Сол қаламның ұшынан
жиі-жиі домалап,
жарық мына әлемге
от жүректер жанады.
Сол қаламның ұшынан,
жылтылдайды таң шығы,
құс біткенді жіберер
бұлбұл ғылып, әнші ғып.
Бәйге аттары көрінер
ұбақ-шұбақ созылып,
үстіндегі балалар
көкке сілтеп қамшыны.
Сол қаламның ұшынан
жұпар атар гүл шығып,
сол қаламның ұшынан,
нұрын шашар күн шығып.
Жаңа үміттер көгерер,
жер мен көкті жайнатып,
мұқалмаған жігері
жас жігіттей құлшынып.
Сол қаламның ұшынан
шыға келер жар күліп,
мына қысқа тірлікте,
талай жоқты бар қылып.
Аман-есен тұрғанда
сол бір қалам қолымда,
менде шаттық, қуаныш
көрген емес сарқылып.
Өркеш-өркеш бірде одан,
тау тамады қарандар.
Әсем қала, бірге орнар
гүлзар бақтар, аландар.
Ортасында жүреді
ойнап-күліп адамдар...
Соның бәрін жаратқан,
жаса, жаса, қаламдар!