12.05.2022
  139


Автор: Сабырхан Асанов

Жұбату

Адамдар өледі,
өледі таулар да,
қалалар өледі,
өледі баулар да.
Өзендер де өледі,
жұлдыздар сөнеді,
құдықтар көмейін құм-шаңдар көмеді.
Гүлдер де семеді жүрген біз ән ғылып,
өмірде еш нәрсе жоқ әсте мәңгілік.
Бір күні бітеді суың не, отың не,
сондықтан, өтем деп сен дағы өкінбе.
Бұдан да арғысын деп қайтем айтар ем,
шүпілдеп тұрғанда кеуденде ой терең.
Шүкірлік қыла бер бар болып, өлгенге,
о бастан ту мастан қалғанда қайтер ең?!





Пікір жазу