12.05.2022
  135


Автор: Сабырхан Асанов

Қолыма мен алған сайын қаламды...

Қолыма мен алған сайын қаламды,
көкірекке қанша ойлар қаланды...
қала, дала,
өзен, теңіз, тауымен,
таңғалдырмақ едім мына ғаламды.
Салтанат қып сабылған сан күндерді,
дегізбеші ем қалай бәрін үлгерді.
Барлык көзді бір озіме қаратып,
құшпақшы ем барлық, барлық гүлдерді.
Үлкендерден алғыс алып аталық,
кішілерге шын қамқоршы атанып,
кербез сұлу келіншектен, қыздардан,
тұрмақшы едім қаптаған бір хат алып...
Қиял екен,
қалды бәрі кейінде,
қырықты асқан кезіме бұл дейін не;
жалт қараймын сыңғыр қаққан күлкіге,
жалтақтаймын еміс-еміс кей үнге.





Пікір жазу