12.05.2022
  170


Автор: Сабырхан Асанов

Сенің күлкің...

Қасыма кеп тұрып қана,
мойнынды бұрып маған,
қабағыма көз саласың,
жұмсақ-жұмсақ күліп қарап.
Содан кіріп дала сәні,
содан кіріп қала сәні,
ортақпын бұл ләззатқа деп,
Алатау да таласады,
Қаратау да таласады.
Қанша күлкі көрсе дағы,
сол күлкінді қаласады.
Биіктетіп аласаны,
ақша бұлттан ары асады.
Жер мен аспан,
Ай менен Күн
сол күлкімен жарасады.
Күнде күн боп түрегелсең,
көңлің әппақ тілек өңшең.
Біздің үйдің бағы болып,
күле бер сен,
күле бер сен.





Пікір жазу