Қала тұрғындары
Қаладағы біріміз көп байғұстың,
Шақырмасақ есікті қақпайды ешкім.
Әзір асқа тік қасық бала шағаң
Тіптен оңай ыдығын таппайды істің.
От жақпаймыз күйелеш күл шығарып,
«Құдығымыз» көрген жоқ бір суалып.
Көршің итпен тілдесіп отырады
Иланбасаң үйіне кірші барып.
Елдегілер еткенмен осыны аңыз
Біз ішінде жүрген соң шошынамыз.
Төрт қабырға қыстауың, ал жаз шықса
Балкон деген жайлауға асығамыз.
Ие болар кезіңде бір атаға
Мейманыңа берерің құр атала.
Желдегенде барарың саяжайың,
Шөлдегенде табарың сырахана.
Сыйлы қонақ үй іңде теледидар,
Қыз қызығып, қызынып көреді ұлдар.
Жарым соған телміріп қалған кезде
Мен ойлаймын – кімге осы керегім бар?
Қалалықтар бір басын күйттейді аса,
Аулайтын бар аңымыз – титтей маса.
Иттен көрі жанымыз сірілеу ме
Тұрмас еді осында ит байласа...
Ауытқымай бір қадам не бір сүйем
Міне осылай жасанды өмір сүрем.
...Төсегінде бүк түсіп жатыр анам
Оттың исін сағынып көңірсіген...