Құсайын Омаровқа
Отыз бес жыл күйеу боп ер Құсайын
Тілектес ағайынға берді шайын.
Қыпшаққа күйеу болу оңай емес,
Құттықтап, қолыңды алып, мен қысайын.
Арғын – Қыпшақ,
Жүрмейді арада есеп,
Жарасар Құсайынды дара десек.
Қарақыпшақ қызына қолға ұстайтын
Керек еді сендей бір Қаракесек.
Бес балаң – көгіңдегі жұлдыздарың,
Жарқырап жанұяңның кіргізді әрін.
Қыпшақтың қаны алысқа жібере ме –
Ләззаттан аумай қапты ұл-қыздарың!
Алпысқа алшаң басып кел ертерек,
Шал болдың шаруаға берер көмек.
Алтыншы баласы ма деп қаламын
Ләззатқа жүрген кезде сен еркелеп.
Құсайын сен күйеусің, мен – қайнаға,
Сен менен құтылам деп енді ойлама.
Хан қызындай қадірлеп, қарындасты
Төбесіне көтерсін сендей бала!
Қосақтап қойғанымен тағдыр мәңгі,
Білеміз, білеміз ғой арғындарды.
Амангелді ағаңды сылтау етіп
Қоятын кезің келді қаңғырғанды.
Керекуден қара үзген қасқа құлын,
Жоқ сенің біз білетін басқа мінің.
Қазақ түгіл қожаның тілін тапсаң
Болғаны ғой мәңгілік досқа құның.
Құс төсекте ұйытпай жамбасыңды
Дәурен сүр қасиеттеп хан басыңды.
Каннан ішкен кешкі асың бойға сіңсе,
Шаян жеп, Шанхайдан іш таңғы асыңды.
Шаңырақ биік болсын босаға – нық,
Беретін батам менің осы ағалық.
Басыңдағы бақыттың бағасын біл,
Жалғанды жалпағынан бас, Омаров!