Сапар ағаға
Қалада қаталама, Сапар аға,
Сапарға шығайықшы сахараға,
Жүйіктіген жолдың бәрін жолдас етсек
Сахара даламызға апара ма...
Қамалып тас қалада нем бар аға?
Кетейік,
Жетейікші кең далаға.
Самал жел,
Сайын дала бөбегіне
Қаланың қапырығы ем бола ма!
Кетейік,
Жетейікші далаға алыс
Көк құрақ судырласын бала қамыс.
Жүзейік шолпылдатып ен суларда
Шаңқылдап төбемізде шағаламыз.
Сағындым сол даланың масасын да
Қаныммен мейлі шөлің басасын ба.
Салтанат сауықтардан қайтқанымда
Сол дала тұрған көңіл тасасында.
Әр кешім астанада той білемін,
Тойларым тарқамай-ақ қойды менің
У-шудан ырың-жырың шығындым-ау,
Қоскөлдің аққу қонар айдыны едім ...
Айдыннан неге сонша пыр-пыр ұштық?
Көңілім тілейді енді бір тыныштық.
Ел көшіп, менсіз қалған Қурайлыда
Көрінер бабалардың жұрты да ыстық!
Болмайды бұл дүрмектен қашпаса, аға,
Кетейік, кетейікші, басташы, аға.
Мысықтай қайта келіп жүрмейін мен
Апарып алысырақ тастаса да!
Қош, таулар, басы – мұзарт, етегі – қар,
Ей жолдар енді мені жетегіңе ал.
Сағынған сәби қалпым бір барайын,
Сарыарқа, сағымға орап көтеріп ал!