Таңға табыну
Түсіріп тереземнен жанға жарық
Тағы да келе жатыр таң бозарып,
Тұсынан біздің үйдің қарағанда
Алатау – А секілді маңғаз әріп.
Сүйкімді-ау табиғаттың мәңгі өлеңі:
Сарғайтып таудың басын таң келеді.
Сәлден соң көрінерін сезіп тұрмын
Сап-сары қауын-күннің әңгелегі.
Шыңдардың арасында шамалы ық бар,
Үлбіреп ілініп тұр бала бұлттар.
Үр жаңа шыршалардың шырайымен
Дүние жатқандайын жаңарып бар.
Әнімен аспанды арбап құлатардай
Шырылдап тұрған шығар, сірә торғай.
Әне бір көк белестің баурайына
Жетпей тұр бытыраған бір отар қой.
Жазбақ боп күн нұрымен кемел дастан
Биіктеп бірте-бірте жөнелді аспан.
...Сурет салуға мен шебер едім.
Мына таң шебер екен менен де асқан.
Тапқанмен табиғаттың натюрмортын
Сөз – тұлпар ойнақтамай тақымда еркін.
Құдайдың құдіретіне басын иіп
Шешеді, (снимает) ақын бөркін!